รีวิว ตัวแสบแอบเกรียน อูมารุจัง (Himouto! Umaru-chan) สนพ SIC ออกถึงเล่ม 8 ญี่ปุ่นออกถึงเล่ม 9
เป็นการ์ตูนใสๆ เกี่ยวกับชีวิตประจำวันของสาวน้อย อูมารุ เรื่องนี้มีจุดขายอยู่ที่อุปนิสัยของตัวเอกสาว กับ ชีวิตของเธอในห้องเช่าเล็กๆกับพี่ชายครับ
เริ่มเรื่อง จะกล่าวถึงว่า อูมารุ คือสาวน้อยที่ท่าทางภายนอกเหมือนคุณหนูสุดแสนสมบูรณ์แบบในสายตาเพื่อนที่โรงเรียนและคนอื่นๆ ระดับผลการเรียนของเธอและทักษะกีฬาไร้ที่ติทุกเรื่อง และเธอก็คอยรักษาภาพลักษณ์นั้นไว้เป็นอย่างดี
แต่เมื่อไหร่ที่เธออยู่ในบ้าน เธอจะแสดงบุคลิกที่แท้จริงออกมา ว่าจริงๆแล้วอูมารุเป็นเด็กขี้เกียจ ชอบเล่นเกม อ่านการ์ตูนกับนิยาย กินขนมน้ำอัดลมเลอะเทอะทั่วบ้าน และเอาแต่ใจสุดๆ ซึ่งมีแต่พี่ชายของเธอเท่านั้นที่มีโอกาสเห็นเธอในสภาพนี้
ในเรื่องจะใช้พล็อตที่กล่าวข้างบนมาเป็นพื้นฐานหลัก ส่วนเนื้อหาแต่ละตอน ก็จะเกี่ยวกับการใช้ชีวิตของอูมารุในแต่ละวัน บางตอนก็เกี่ยวกับชีวิตของเธอในห้องเช่าเล็กๆกับพี่ชายที่เป็นหัวหน้าครอบครัว บางตอนก็เกี่ยวกับชีวิตในโรงเรียนของอูมารุและเพื่อนๆที่ชื่นชมภาพลักษณ์คุณหนูของเธอ
แต่ละตอน ส่วนมากจะพูดถึงวิธีการหาความสุขใส่ตัวในแต่ละวันของอูมารุ เช่น เล่นเกม กินขนมน้ำอัดลมให้สะใจ หรือถลุงเงินซื้อของเล่นและสินค้าน่ารักๆเข้าบ้าน
หลายครั้งเธอก็จะใช้การอ้อนพี่ชายหรือใช้เล่ห์เหลี่ยมเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ เช่น ให้พี่ทำอาหารที่ชอบ ซื้อโน่นนี่ให้ เก็บกวาดห้องให้ และส่วนมากแผนของเธอก็มักจะสำเร็จด้วย
นอกจากเรื่องราวภายในบ้านแล้ว ตัวเรื่องก็นำเสนอเรื่องราวระหว่างอูมารุและเพื่อนสาวของเธอตอนออกมานอกบ้านด้วย ซึ่งตรงนี้เป็นองค์ประกอบของเรื่องที่ทำได้น่าสนใจ เพราะเราจะได้เห็นคนอื่นๆปฏิบัติกับอูมารุ จากภาพลักษณ์ภายนอก ซึ่งไม่เหมือนตัวตนที่แท้จริงตอนเธออยู่บ้านซักนิด
ภาพคร่าวๆของเรื่องอาจดูเป็นเรื่องชีวิตของเด็กสาวกับพี่ชายและเพื่อนๆที่ดูน่าอบอุ่น ได้เห็นเด็กสาวคนหนึ่งใช้ชีวิตใสๆที่ซับซ้อนนิดหน่อย และชอบงองแงดูน่ารัก มีเนื้อเรื่องที่อ่านได้เรื่อยๆน่าสนใจ
แต่ผมและผู้อ่านต่างประเทศบางคนก็เจอจุดที่ไม่ค่อยชอบเหมือนกันครับ (ประเด็นนี้ขึ้นอยู่กับความคิดเห็นส่วนตัวด้วยแหละ) ซึ่งก็คือ นิสัยของตัวละครสำคัญนั่นเอง
ตัวละครเรื่องนี้ สร้างมาได้น่าสนใจหมด ไม่ว่าจะเป็น อูมารุ พี่ชายของเธอ ตัวละครเสริมที่เป็นเพื่อนๆ
โดยเฉพาะอูมารุ ที่สร้างได้มีมิติมากๆ จนเป็นตัวละครที่ดูเหมือนมีชีวิตจริงที่สุดในเรื่องเลย
ด้านหนึ่งของอูเธอคือสาวน้อยสมบูรณ์แบบ ซึ่งมีแต่คนภายนอกเท่านั้นที่จะได้เห็น ส่วนด้านนิสัยที่แท้จริง ที่เอาแต่ใจ คิดแต่เรื่องความสุขและความสะดวกของตัวเอง จะเอาไว้ใช้กับพี่ชายเท่านั้น
เวลาอยู่บ้าน นิสัยของอูมารุจะมีความสลับซับซ้อนมากกว่าตัวละครอื่น เพราะเธอมีทั้งมุมน่ารักขี้อ้อน มุมดื้อเอาแต่ใจ มุมขี้เกียจ และมุมที่แสดงความรักและเป็นห่วงพี่ชาย(นานๆที)
ส่วนด้านแนวคิดและความต้องการก็เหมือนคนจริงๆ คือ ชอบหาความสุขสั้นๆใส่ตัว อย่างการเล่นเกม กินขนมน้ำอัดลม ซื้อของมาตอบสนองความอยากแล้วก็ทิ้งขว้างทีหลัง ตามกระแสทุกอย่างที่เห็นจากในเน็ตหรือโทรทัศน์
คนอ่านสามารถจินตนาการอูมารุออกมาเป็นคนจริงๆที่รู้จักเคยเห็นบุคลิกราวๆนี้จากในเน็ต
ถ้านับเฉพาะรสนิยม ตัดเรื่องนิสัยทุกอย่างออกไป ผมจินตนาการอูมารุออกมาประมาณสาวๆเกมเมอร์ในเน็ต ที่ตามกระแสดังๆ ได้ทันทุกเรื่องล่ะมั้ง
เพราะอย่างนี้อูมารุ จึงนับเป็นจุดแข็งของเรื่อง เพราะเธอเป็นตัวละครที่ทำออกมาได้ซับซ้อนมาก
แต่เธอก็เป็นจุดด้อยของเรื่องในสายตาผู้อ่านบางคนเช่นกันครับ
ตามความคิดผม และผู้อ่านในต่างประเทศ มีหลายคนที่ทนพฤติกรรมสักแต่จะเรียกร้องจะเอาๆโน่นนี่แบบนี้ไม่ได้ เวลาอยู่บ้านอูมารุจะแทบไม่ช่วยพี่ชายทำอะไรเลย พออ้าปากที่ ก็จะเป็นการขอให้พี่ทำธุระอย่างใดอย่างหนึ่งให้แทบทุกตอน
อีกเรื่องก็คือ เธอเป็นคนที่วัตถุนิยมสุดๆ อูมารุจะคอยใช้เงินพี่ชายซื้อสิ่งของต่างๆจากในเน็ตหรือนอกบ้านมาตอบสนองความสุขชั่วครั้งชั่วคราวของเธอแทบทุกตอน ความสุขของเธอจะขึ้นอยู่กับสินค้าที่ซื้อมาใหม่เท่านั้น
บางทีเธออาจจะกำลังใช้ปรัชญาชีวิตแบบสังคมยุคใหม่ก็ได้ คือ เธอเรียนเก่งมาก จึงสมควรได้รางวัลตอบแทนความพยายาม
แบบวลีที่ว่า Work Hard, Play hard ให้รางวัลกับตัวเอง บลาๆ ที่เราเห็นโทรทัศน์พูดกันบ่อยๆ
ตอนที่อ่านแรกๆ ผมก็นึกว่าตัวเองมองโลกในแง่ร้ายไปรึเปล่า ที่ไม่ชอบนิสัยของอูมารุ เลยลองไปค้นหาใน Google ดูเพราะอยากรู้ว่าคนอ่านเมืองนอกคิดยังไง ปรากฏว่าก็มีคนเห็นด้วยกับผมเยอะเหมือนกัน
แต่ใครจะชอบหรือไม่ชอบนิสัยของอูมารุ ก็เป็นแค่รสนิยมส่วนบุคคลเท่านั้นครับ บางคนอาจจะชอบที่เธอเหมือนคนจริงๆดีก็ได้ และการซื้อของมากมายมาตอบสนองความสุข ก็เป็นเรื่องที่หลายคนทำกันเป็นธรรมดาเช่นกัน
เรื่องนี้ อ่านไม่ค่อยไหลลื่นนัก ต้องตั้งใจอ่านถึงจะสนุก ตัวหนังสือและจำนวนช่องต่อหน้ามีอยู่ปานกลางค่อนข้างสูง (ระดับ7)
ข้อดี
-ตัวละครหลักอย่างอูมารุ ทำได้ซับซ้อนและมีมิติมาก มีทั้งด้านดีและด้านไม่ดี
ต่างกับการ์ตูนหลายเรื่อง ที่สร้างตัวละครผู้หญิงให้มีนิสัยตอบสนองกับความต้องการของคนอ่านชาย เช่นผู้หญิงแนวเรียบร้อย หรือ แนวร่าเริง รักตัวละครเอกแบบไม่ลืมหูลืมตา มีงานอดิเรกน่ารักๆอย่างการทำขนม ทำงานบ้าน เล่นกับเด็กๆ(แต่ที่กล่าวมานี่ ก็เป็นแนวที่ผมชอบนะ)
ส่วนอูมารุจะต่างกับตัวละครข้างบนตรงที่เธอเอาอารมณ์ของตัวเองเป็นหลัก และใช้ประโยชน์จากทุกอย่างเพื่อความสุขของตัวเอง ไขว่คว้าหาความสะดวกสบาย ซึ่งก็ดูเหมือนคนจริงๆดี
- เนื้อเรื่องให้รายละเอียดเกี่ยวกับการหาความสุขจากสิ่งรอบตัวเยอะมาก เช่น กินขนมกับน้ำอัดลมยังไงให้อร่อย กินขนมในห้องน้ำยังไง ของเล่นชนิดนี้สนุกตรงไหน เมื่อก่อนมีสินค้าสนุกๆแบบไหน
- เนื้อเรื่องอบอุ่น (ขึ้นอยู่กับว่าคนอ่านจะปล่อยวางนิสัยของนางเอกได้มากแค่ไหน)
- แม้จะเป็นเรื่องราวชีวิตประจำวันธรรมดาๆ แต่ก็ทำได้น่าสนใจทุกตอน
- ตัวละครเสริมทำให้เรื่องสนุกขึ้นพอสมควร
ข้อเสีย
- บางคนอาจจะรับนิสัยของนางเอกไม่ได้
- ความสนุกของเรื่องอยู่ในระดับกลางๆ ไม่น่าเบื่อ แต่ก็ไม่มีอะไรหวือหวา
- ไม่มีฉากเซอร์วิสจ้า
7/10 ครับ ไม่ได้หักคะแนนเรื่องนิสัยของอูมารุเลย
จุดเด่น สร้างตัวเอกเหมือนเป็นสาวน้อยที่มีตัวตนจริงๆ และเขียนข้อมูลเกี่ยวกับการหาความสนุกจากรอบตัวเราได้ละเอียดมาก
