รีวิว มูโกะ หมาน้อย กวน ป่วน ฮา (itoshi no muco) สนพ SIC ออกถึงเล่ม 6 ญี่ปุ่นออกถึงเล่ม 10
บางคนอาจจะเคยมีความฝันว่า ซักวันอยากจะมีบ้านหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ อยู่บนเนินเขาที่เต็มไปด้วยทุ่งหญ้า มีทิวทัศน์ที่เป็นเทือกเขาอยู่ไกลๆ เหมือนในประเทศสวิสเซอร์แลนด์ (นึกตัวอย่างออกแค่ประเทศนี้ แฮ่ ) แต่ละวันก็ใช้ชีวิตที่สุขสงบกับครอบครัว หรือ สัตว์เลี้ยงแสนรัก ได้ทำงานที่เรียบง่ายอยู่ที่บ้าน อย่างการทำสวนไร่ฟาร์มเล็กๆ ทำงานฝีมือขาย หรือ เปิดร้านกาแฟ
บรรยากาศในเรื่อง มูโกะ ก็ประมาณที่กล่าวมาข้างบนครับ หมาน้อยมูโกะกับเจ้านายของเธอ อาศัยอยู่ในบ้านที่ตั้งอยู่ท่ามกลางภูเขาห่างไกลจากผู้คน โคมัตสึที่เป็นเจ้านายของมูโกะเป็นช่างเป่าแก้ว เปิดร้านอยู่ที่บ้าน ตัวเรื่องจะดำเนินผ่านมุมมองของมูโกะ ว่าชีวิตของเธอกับเจ้านายแต่ละวันเป็นยังไง
ในเรื่อง มูโกะจะมีความคิดความอ่านของตัวเอง มีบทพูดที่มีแต่คนอ่านจะเข้าใจ เสมือนมีคนเขียนคอยทำหน้าที่แปลความคิดของหมาน้อยตัวนี้ให้
แม้ว่ามูโกะจะพอเข้าใจคำพูดและการสื่อสารของตัวละครคนในเรื่อง แต่เธอก็ตีความทุกอย่างออกมาในระดับสติปัญญาของหมาน้อยๆตัวหนึ่งเท่านั้น ทุกการกระทำของเธอจึงอยู่ในขอบเขตการกระทำของสุนัขตัวหนึ่งจริงๆ ไม่เหมือนกับภาพยนต์อนิเมชั่นของฝรั่งที่มักจะทำให้ตัวละครสัตว์มีบุคลิกของคนแฝงอยู่ (เช่น Nemo,The lion King)
เพราะอย่างนี้ ในเรื่องจึงเต็มไปด้วยฉากน่ารักๆของมูโกะใช้ตรรกะระดับสุนัขของเธอมาปฏิบัติกับสิ่งต่างๆรอบตัว อย่างเช่นตอนที่มูโกะเห็นเจ้านายขว้างลูกบอลไปที่หลังคา พอลูกบอลกลิ้งกลับลงมา เธอก็คิดว่ามีคนกำลังเล่นด้วยอยู่อีกฟากของบ้านและดีใจจนเนื้อเต้น
หรือตอนที่มูโกะพยายามหักห้ามใจตัวเองไม่ให้กระโดดลงไปเล่นในบ่อเลี้ยงปลาหน้าบ้าน ไม่อย่างนั้นจะโดนเจ้านายโกรธและเอามือบีบปาก สุดท้ายเธอก็สรรหาเหตุผลแบบสุนัขๆ เพื่อหาเรื่องกระโดดลงไปอยู่ดี จนถูกบีบปากตามระเบียบ
ส่วนด้านตัวละครที่เป็นคน ก็ทำให้เนื้อเรื่องสนุกได้ไม่แพ้กัน เพราะสัตว์ในเรื่องนี้มีแค่มูโกะเท่านั้น คนเขียนจึงใช้ตัวละครคนมาช่วยสร้างสีสรรให้กับเรื่องจนเป็นปัจจัยสำคัญพอๆกับมูโกะ แต่ละคนก็จะมีบุคลิกฮาๆต่างกันไป เวลาตัวละครไหนออกมา ก็จะสร้างความสนุกให้กับเรื่องด้วยวิธีต่างกันตามบุคลิกและบทของคนๆนั้น
ความสนุกของเรื่องจึงมาจากชีวิตประจำวันใสๆ ได้เห็นพฤติกรรมสัตว์เลี้ยงน่ารักๆที่ไม่มีการใส่บุคลิกของคนมาปนกับความเป็นสุนัขของมูโกะ ตัวละครคนแต่ละคนมีบุคลิกน่าสนุก แม้จะมีภาพวาดไม่สวย แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนได้เสพบรรยกาศของชีวิตในบ้านท่ามกลางภูเขาอย่างเต็มที่ มีฉากตลกอยู่บ้าง แต่ส่วนมากจะนำเสนอฉากชีวิตประจำวันอันเรียบง่ายไร้สิ่งปนเปื้อนที่ดูแล้วชื่นใจมากกว่า
ทางด้านความไหลลื่นเวลาอ่าน เรื่องนี้อ่านได้ไหลลื่นมากครับ เพราะแต่ละหน้ามีจำนวนกรอบ และคำพูดค่อนข้างน้อย แป๊ปเดียวก็อ่านจบแล้ว
ข้อดี
- เนื้อเรื่องใสๆ ดูแล้วสดชื่นอบอุ่นใจ บางตอนตลก
- แม้จะภาพวาดจะไม่สวย แต่อ่านแล้วรู้สึกเหมือนได้เสพบรรยากาศการใช้ชีวิตในบ้านสงบๆท่ามกลางธรรมชาติที่รายล้อมด้วยภูเขา
- การนำเสนอความนึกคิดของสัตว์ในเรื่อง ทำได้น่าสนใจ แม้คนอ่านจะเข้าใจความนึกคิดของมูโกะ แต่มุมมองของเธอต่อโลกใบนี้ก็อยู่ในระดับสุนัขตัวหนึ่งเท่านั้น เราจึงได้เห็นการเปรียบเทียบมุมมองของคนและสัตว์ในเรื่องบ่อยๆ
- ตัวละครคนมีบุคลิกสนุกๆต่างกัน และสร้างสีสรรให้กับเรื่องมาก
- มีหน้าสีทุกเล่ม
- แปลได้ดี บทพูดของมูโกะ อ่านแล้วรู้สึกน่ารักไร้เดียงสาเหมือนเป็นการแปลคำพูดของหมาตัวหนึ่งจริงๆ ไม่รู้สึกว่าพยายามฝืนทำให้ดูน่ารัก
(เวลา เรนะ เรียกพ่อตัวเอง ก็ไม่ได้เรียกว่า พ่อจ๋า ตามกระแสการแปลช่วงหลังด้วย เวลาเห็นเรื่องไหนใช้คำว่า พี่จ๋า พ่อจ๋า แบบนี้ ผมจะรู้สึกเหมือนคนแปลพยายามยัดความน่ารักใส่ตัวละครนั้นเกินไป จนน่าขนลุก)
- ไม่มีตัวละครสัตว์ตัวอื่นเลย ผมชอบตรงจุดนี้ เพราะถ้ามูโกะมีสัตว์ตัวอื่นให้คุยด้วย ผมว่ามูโกะจะดูเหมือนเป็นหมาน้อยลง และกลายเป็นการ์ตูนแนวสัตว์เลี้ยงทั่วไป ที่มีสัตว์ต่างๆพูดคุยกัน จนรู้สึกไม่ต่างจากตัวละครคน
ข้อเสีย
- ภาพวาดอาจจะไม่ค่อยสวยนัก
- จำนวนหน้าต่อหนึ่งเล่มค่อนข้างน้อย
- บางเล่ม แปลให้มูโกะพูดว่า ครับ ไม่รู้ว่าผิดพลาด หรืออาจเป็นเพราะ ในสถานการณ์นั้นให้มูโกะพูดครับ จะดูน่ารักกว่าก็ได้ (ที่สงสัยว่าเป็นการจงใจ เพราะตอนที่มูโกะพูดครับ มันดูตอบรับกับเรื่องราวในฉากบ้างเหมือนกัน)
7/10 ครับ ชอบบรรยากาศในเรื่อง
