Review: Doro he Doro สาปพันธุ์อสูร
แนว - แอ๊คชั่น สืบสวน
เรื่องนี้เป็นหนึ่งในการ์ตูนดังที่คนไทยไม่ค่อยรู้จักกัน ในขณะที่ผู้อ่านทางตะวันตกกลับชอบเรื่องนี้มาก
ถึงขนาดว่า มีคนคอยแปลเรื่องนี้ให้อ่านแบบตามติดต้นฉบับเลยทีเดียว (ถึงช่วงต้นเล่ม 20)
ซึ่งฉบับถูกลิขสิทธิ์ของฝรั่งก็ออกมาถึง 13 เล่มแล้ว ส่วนไทยออกมา 12 เล่ม โดยสำนักพิมพ์ TMCX คาดว่าเรื่องนี้จะจบราวๆเล่ม 20
พล็อตเรื่อง จะวนอยู่กับการไขปริศนาของพระเอกนามว่า ไคมัน ที่ถูกสาปให้มีส่วนหัวเป็นสัตว์เลื้อยคลาน
เขาไม่สามารถจำเรื่องราวของตัวเองได้ จึงต้องคอยตามล่าผู้ใช้เวทย์มนต์ เพื่อนำตัวมาเค้นถามข้อมูล เผื่อว่าอีกฝ่ายจะรู้จักตัวเอง
ไคมันมีเพื่อนสาวคนหนึ่ง ที่มาคอยดูแล หลังจากพบว่าเขาสูญเสียความทรงจำไป ทั้งคู่ร่วมมือกันเพื่อหาทางไขปริศนาว่า จริงๆแล้วไคมันคือใคร และมีหน้าตาที่แท้จริงอย่างไร
แต่ระหว่างที่ตามหาความจริง ไคมันก็ต้องกลายเป็นศัตรูกับพวกมาเฟียที่สามารถใช้เวทย์มนต์ ซึ่งคนพวกนี้ก็ทำให้เขาทราบข้อมูลเกี่ยวกับตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ
เพียงแต่ว่า ตัวตนที่แท้จริงของเขา อาจเป็นสิ่งที่เขาไม่ควรรู้ก็ได้ และมันอาจทำให้คนรู้จักของเขา ถึงแก่ชีวิตได้เลยทีเดียว
จุดเด่น
- เนื้อเรื่องลึกมาก แต่ละปริศนาของตัวละคร ถูกเชื่อมโยงกับปริศนาของตัวละครอื่นได้อย่างกลมกลืน
- ฉากต่อสู้ มันส์สะใจ เพราะทั้งฝ่ายพระเอก และฝ่ายมาเฟีย มีฝีมือพอๆกัน เวลาถึงฉากเผชิญหน้ากันจึงเดาไม่ออกว่าผลจะออกมายังไง
- ฉากต่อสู้มีความรุนแรง ถึงขนาดแขนขาดขาขาดกันง่ายๆ
- ผสมพล็อตสืบสวน และ ฉากแอ๊คชั่นได้อย่างลงตัว บทจะลึกก็ลึก บทจะอัดกันมันส์ก็มันส์
- รายละเอียดของโลกที่อยู่ในการ์ตูน ทำได้ค่อนข้างลึก และมีเหตุผลประกอบพอให้เราเชื่อว่ามันเป็นโลกอีกโลกหนึ่งจริงๆ
เช่น ความแตกต่างในชีวิตระหว่างคนมีเวทย์มนต์กับคนที่ไม่มี เทศกาลต่างๆในเรื่อง จุดกำเนิดของปิศาจ
- รูปเล่ม ใช้กระดาษดี และทนทาน
- ตัวอักษรต่อหนึ่งหน้ากระดาษ ไม่เยอะยุ่บยั่บ เหมือนการ์ตูนสมัยใหม่หลายเรื่อง
จุดด้อย
- เล่ม 1 แปลได้ค่อนข้างแย่ จนคนอ่านบางท่าน อาจเลิกอ่านตั้งแต่เล่มแรกก็เพราะเหตุนี้(ถ้ามีงบ จะซื้อฉบับภาษาอังกฤษแทนก็ได้)
แต่ขอแนะนำว่า ให้ทนอ่านจนถึงเล่มสอง แล้วจะพบว่า มันเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากจริงๆ
คะแนน 10/10 ทุกอย่างในเรื่องทำออกมาได้ลงตัวหมดเลย
