ไอ้หนุ่มราเม็ง เปิบพิสดาร

ไอ้หนุ่มราเม็ง เปิบพิสดาร บูรพัฒน์ (26 เล่มจบ) ชื่อญี่ปุ่น ramen hakkenden

เป็นหนึ่งในการ์ตูนที่มีเนื้อหาน่าสนใจมาก เพราะในเรื่องมีฉากทำอาหารที่ชวนให้เราหิวในระดับใกล้เคียงกับจอมโหดกะทะเหล็กเลย

เรื่องนี้ดังถึงขนาดที่ญี่ปุ่นมีบะหมี่สำเร็จรูปเกี่ยวกับการ์ตูนเรื่องนี้ขาย

เนื้อเรื่องเป็นเรื่องเกี่ยวกับพระเอกที่เป็นพวกคลั่งใคล้ราเม็ง มาแอบเปิดแผงลอยขายราเม็งหลังเลิกงาน
ซึ่งพระเอกก็บังเอิญต้องไปช่วยร้านราเม็งอื่น ที่เจอปัญหาขายราเม็งไม่ออกอยู่บ่อยๆ และทำให้ทักษะด้านราเม็งของเขา พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ

แต่นอกจากเรื่องฉากเกี่ยวกับอาหารแล้ว  จุดแข็งของเรื่องนี้คือ ข้อมูลมีประโยชน์ที่อยู่ในเรื่อง ซึ่งแม้แต่คนอ่านที่เป็นคนไทย ก็เอามาใช้งานกับชีวิตจริงได้ทันที
เพราะมันมีทั้งเนื้อหาที่เกี่ยวกับจิตวิทยาของคน ไม่ว่าจะเป็นคนในอินเตอร์เน็ต (เช่นผลกระทบของการรีวิวร้านอาหารในเน็ต) หรือจิตวิทยาระหว่างพ่อค้ากับลูกค้า และยังมีเกร็ดความรู้เกี่ยวกับการทำธุรกิจให้ได้อ่านกันอีก

โดยส่วนตัวแล้ว ผมคิดว่า ข้อมูลทั้งหมดในเรื่องนี้เป็น "ข้อมูลระดับยอดเยี่ยม" ที่เราอ่านเข้าใจได้ง่ายๆเลยครับ แถมไม่ใช่ข้อมูลเฉพาะที่ใช้ได้แต่ในญี่ปุ่นด้วย

ตัวหนังสือในเรื่องนี้อาจจะเยอะไปหน่อย ทำให้อ่านไม่ไหลลื่นเท่าการ์ตูนที่ตัวหนังสือน้อยๆอย่าง จอมโหดฯ แต่ไม่น่าเบื่อเหมือนการ์ตูนที่ตัวหนังสือเยอะเรื่องอื่น
แอบเสียดายที่บูรพัฒน์ไม่ใช้หน้าปกเหมือนทางญี่ปุ่นเหมือนกัน...

คะแนนสำหรับเรื่องนี้ : 10/10

แม่มดสาว รูรูโมะ

Review Manga: แม่มดสาว รูรูโมะ ( สนพ บงกช)

เนื้อเรื่องเกี่ยวกับ เด็กผู้ชาย ม ปลาย  ที่มีแม่มดมาอาศัยอยู่ด้วย  โดยตัวเอกเป็นเด็กชายวัยรุ่นที่ลามก กับแม่มดสาวพูดน้อย ไร้เดียงสา แต่ปล่อยมุขตลอด

พล็อตดูจะไม่แปลกใหม่นัก แต่การนำเสนอแต่ละตอน ทำได้สนุกสนาน และการกำกับภาพและบทก็ทำได้ดีมากด้วย
เรื่องนี้เป็นแบบจบในตอน และมีการเล่นมุขเป็นระยะๆ  แต่ไม่มากเท่า D-fragment หรือ ฟูจิมุระ กับพลพรรคคนเพี้ยน
แต่ผมชอบเรื่องที่เล่นมุขได้พอดีๆแบบนี้มากกว่า  เพราะมีเนื้อเรื่องสลับกับมุขแบบนี้กำลังดี ตัวมุขก็ไม่หลุดโลกนักด้วย

การเล่นมุขของเรื่องรูรูโมะ จะไม่ใช่แนวล้อเลียน หรืออ้างอิงเรื่องอื่นๆ แต่จะเน้นความฮาของสถานการณ์ตัวละครมากกว่า ทำให้คนทั่วไปที่ไม่เสพการ์ตูนจัดๆก็อ่านเรื่องนี้สนุกได้
ผมให้ความฮาอยู่รองๆเรื่อง วันๆของพวกผม กับ อาราคาว่า เลย (ในหมวดการ์ตูนที่ฮา โดยไม่ต้องอ้างอิงเรื่องอื่น หรือหลุดโลกแบบเวอร์ๆนะ)
และพออ่านแล้ว ก็รู้สึกอบอุ่นกับชีวิตในโรงเรียนเหมือนตอนอ่าน วันๆของพวกผมด้วย ทั้งๆที่มันออกมาไม่กี่เล่มเอง
เรื่องนี้มีตัวหนังสือเยอะหน่อย  แต่ก็ไม่ถึงขนาดเยอะจนน่าเบื่อ และมีฉากเซอร์วิสอยู่บ้าง แต่ก็เป็นแบบเบาๆจนไม่ถูกเซนฯ

อัศวินอวกาศ

Sidonia no Kishi - อัศวินอวกาศ (SIC) คนวาดคือคนวาดเรื่อง Blame แนวไซไฟ นั่นเอง เนื้อเรื่องประมาณว่า โลกได้ถูกสิ่งมีชีวิตประหลาดชื่อกาวน่าทำลายลงไป จนประชากรที่รอดต้องนั่งยานขนาดยักษ์ท่องไปในอวกาศเพื่อหนีตายกัน แต่พวกเขาก็ยังถูกเจ้ากาวน่านี้ตามล่าอยู่ดี ซึ่งฝ่ายมนุษย์ก็ยังพอมีหุ่นยนต์มาช่วยสู้ในระหว่างที่ถูกตามล่าอยู่บ้าง โดยในยานขนาดยักษ์ที่ชาวโลกอาศัยอยู่ ก็ยังมีความลับในอดีตอีกหลายอย่างให้ตัวเอกตามล่าหาความจริงด้วย เรื่องนี้อ่านเข้าใจง่ายกว่า Blame เยอะเลยครับ ตัวละครไม่เป็นใบ้เหมือนเรื่องก่อนแล้ว บทพูดก็อ่านแล้วรู้เรื่อง ไม่งงนัก รวมทั้งมีความเป็นการ์ตูนฮาเร็มจนน่าแปลกใจด้วย บรรยากาศในเรื่องจะดูลึกลับจากสิ่งแวดล้อมที่เป็นอวกาศอยู่ตลอด และดูกดดันด้วยสิ่งมีชีวิตประหลาด ที่คอยโผล่มาโจมตียานที่อยู่อาศัยของฝ่ายคนเรื่อยๆ แถมมันยังพัฒนาตัวเองได้ไม่หยุดอีก เป็นการเอาการ์ตูนหุ่นยนต์ มารวมกับ บรรยากาศหลอนๆ + ชีวิตในโรงเรียน ที่ทำได้ดีเลย (ฉากเซอร์วิสก็มีอยู่เหมือนกัน) ข้อเสียคือ ฉากต่อสู้ดูไม่ค่อยรู้เรื่อง จนขาดความมันส์ในการอ่านไป และทำให้เหลือจุดเด่นเพียงการดำเนินเรื่องที่ดีอย่างเดียว แต่ยังไง เรื่องนี้ก็ถือว่าไม่ใช้พล็อตซ้ำซาก และสนุกดีครับ